Wat je niet leert tijdens je stage in het (basis)onderwijs...

Ik zit in de kring. De kinderen die om mij heen zitten gedragen zich uitgelaten. Mijn coach schrijft ondertussen wat spelregels op het bord. Ik ben onwijs aan het genieten van het enthousiasme van mijn kinders uit groep 4. Het is 5 december en Sinterklaas komt over een uurtje naar de klas. Tot die tijd spelen we een spelletje. Mijn coach laat het allemaal op zich afkomen en lijkt heel relaxt onder het prettig gespannen sfeertje.

Ik zelf ben nu ook nog vrij relaxt. Maar dan bedenk ik me: als ik later groot ben (de Pabo heb afgerond) wordt er van mij verwacht dat ik dit zelf kan. En dit is de eerste keer dat ik Sinterklaas op deze manier meemaak. Bij eerdere stages viel de feestdag niet op mijn stagedag of in het geval van de kleuters sprak het voor zichzelf: Sint komt langs en we doen de hele dag spelletjes en we kijken een filmpje. (Overigens een heel leuke dag!) Maar groep 4 is zo'n tussenfase van wel of niet geloven in Sinterklaas. Hoe moet je daarmee omgaan? Gelukkig geloofden de kinderen in mijn klas weer heilig in de goedheiligman zodra hij binnen kwam lopen. En wist mijn coach heel goed wat we de hele dag konden doen: een spelletje hier of daar, een filmpje, het Sinterklaasjournaal en de dag was zo om.

Toen ik thuis kwam bedacht ik me nog meer dingen die je niet leert op de Pabo of tijdens je stage in het (basis)onderwijs.. Dit zijn die dingen.

Sinterklaas
Sinterklaasvieren is een typisch voorbeeld van dingen die je niet leert tijdens je stage in het (basis)onderwijs. Kerst is er ook zo een. Of het vieren van verjaardagen. Geen idee hoe dat allemaal moet. Ik heb de afgelopen drie en een half jaar vrolijk met mijn coaches meegekeken en heel hard meegezongen met de feestliedjes. Maar het einde van de Pabo komt nu langzamerhand in zicht en dat betekent dat het wel handig is dat ik ga leren hoe ik dit feestje moet vieren. Eenmaal thuis maak ik aantekeningen: "Dit te doen met Sinterklaas."

Kerst
Zo'n beetje het hele schooljaar heb ik stage gelopen op een openbare school. Wat doen zulke scholen in vredesnaam met Kerst? Ik bedoel, hiervoor liep ik stage op verscheidende christelijke scholen en daar sprak Kerst voor een groot deel voor zich. Maar wat doen openbare scholen? Ik ontdekte dat het verhaal van Kerst op mijn stageschool gewoon gedeeld werd, want je kan je leerlingen moeilijk iets laten vieren waarvan zij het verhaal niet kennen. De school werd prachtig versierd met verschillende kerstbomen en slingers. In mijn klaslokaal verzamelden zich werkjes met sterren, kerstmannen en engeltjes. Op de dag dat het feest echt gevierd zou worden kon ik er helaas niet bij zijn en dus restte mij de vraag: hoe doe je dat?

Verjaardagen vieren
Ik weet mijn eerste verjaardag in de klas nog goed. Niet míjn verjaardag, die van een leerling. Mijn coach zei: "Iedere leerkracht heeft zijn eigen manier van een feestje bouwen. Dus ik laat jou je gang wel gaan." Ehhhhh. Ja... Weet ik veel? Uit paniek liet ik de leerlingen twee verjaardagsliedjes zingen, besprak ik in twee minuten de cadeau's die mijn leerling had gekregen en vergat ik de hele traktatie. Na een tijdje kwam de jarige verdrietig naar me toe of we dan toch asjeblieft die traktatie zouden doen? Paniek!

Kinderen zijn onverwacht grappig (en je lach inhouden is een echte challenge)
De aantallen dat ik voor de klas stond en mijn lach moet inhouden, zijn niet op een hand te tellen. Tuurlijk heb je er al eens van gehoord; we kennen allemaal het boek van Meester Bart en regelmatig vind ik op Facebook grappige quotes van kinderen. Toch is de humor van kinderen vaak onverwacht, en heel erg grappig. Ik persoonlijk ben daar nooit op voorbereid. Het is mij al meerdere keren over komen dat een kind fantastisch leuk uit de hoek kwam en ik mijn (slappe) lach nauwelijks kon bedwingen. En tuurlijk is het niet verkeerd om ook om en met leerlingen te lachen, toch is het niet de bedoeling dat je als leerkracht iedere keer dubbel ligt van het lachen. Denk ik.

Begin van het schooljaar
Vorig jaar maakte ik het voor het eerst mee; het begin van het schooljaar. Dingen als overdracht, inrichten van het klaslokaal, lamineren van dagplanningen, enzovoorts enzovoorts. Blij dat ik nog onder de beschermende vleugels van mijn coach zat, nam ik gretig alle nieuwe informatie over. En ik fantaseerde hoe dat zou gaan wanneer ik wél alles helemaal zelf had moeten doen. Ik zag voor me hoe ik luisterde naar de overdracht, moe van alle informatie. Ik zag mezelf al slepen met zware tafeltjes en lege boekenkasten. Dan, aan het einde van de dag zou ik tevreden neerploffen op de grote draaistoel, terwijl mij ineens zou binnenschieten dat die lege boekenkasten ook nog gevuld moeten. Vermoeid zou ik dan naar de berging sjokken om meer dan 25 reken-, aardrijkskunde-, en nog veel meer boeken. Bezweet zou ik de schriftjes voorzien van namen, hier en daar wat namen verkeerd schrijvend... "Je weet dat het Mick is, Laura, geen Nick?" onderbreekt mijn coach mijn dagdroom. Ik grinnik, gelukkig helpt zij mij nog dit eventjes.

Soms is het maar fijn dat je tijdens je stageperiodes nog mag leunen op de vaardigheden van je coach. Want niet alles kan je geleerd worden door je neus in dikke boeken te steken en de kennis opsnuiven. En de leerkrachten op hogescholen kunnen nóg zoveel ervaring hebben in het (basis)onderwijs, maar bovenstaande dingen leer je alleen door ze mee te maken. Dus laten we komend schooljaar een jaar vol nieuwe ervaringen maken, opdat we machtig veel nieuwe dingen mogen leren.

Tot later!
Laura